Door de glazen vloer...

Hoe vaak worden we niet geregeerd door onze angsten, ons denken, twijfels, zorgen, wat al niet. Tot een bepaald moment….dan is het alsof we door de glazen vloer zakken. We zien/voelen/nemen de dingen waar zoals ze zijn en doen wat we moeten doen…

“DOOR DE GLAZEN VLOER…”
Het is tijd…voor vrijheid, verbinding en verantwoordelijkheid nemen.

Twee weken geleden was ik aan het hardlopen in de bossen bij Oud Valkeveen in het Gooi.
Hardlopen is voor mij een meditatieve bezigheid. Ik loop heerlijk in de natuur en geniet van de geuren, de kleuren en de geluiden. Mijn hoofd is meestal leeg. Maar plotseling kwam er een beeld op:….
“Door de glazen vloer…” Ik wist onmiddellijk wat dat beeld te zeggen had.
Het gaat over mijn zieke zus die een nare vorm van longkanker heeft en die ik soms figuurlijk door de glazen vloer zie zakken en helemaal “echt” zie worden. Opeens krijgen de zorgen, de angsten,
de boosheid die er is, een ander perspectief lijkt het wel. Haar stem verandert en wordt lager, er komt rust in haar spreken en het lijkt alsof ze vanuit een andere dimensie spreekt: door de glazen vloer van het ego gezakt….

Zo hardlopend moest ik glimlachen: wat een mooi beeld….nu hebben we naast het glazen plafond waar vrouwen misschien mee te maken hebben als ze de top proberen te bereiken, ook de glazen vloer.

De afgelopen weken heb ik ook voor mezelf geëxperimenteerd met mijn glazen vloer. Fascinerend; zoals een opdrachtgever een tijdje terug tegen mij zei. “Het is zo bijzonder, als jij met ons team aan het werk bent, zijn binnen 20 minuten de maskers af. en wordt iedereen zichtbaar zoals hij/zij is…” Daar heeft het mee te maken. Als ik zelf door mijn glazen vloer zak, dan registreer ik mijn gevoelens, emoties, mijn gedachten, maar het is alsof ik er niet meer tussen zit met mijn mind. Mijn geest die altijd een filter erover legt en er wat van vindt. Wat een rust. Om het precies te voelen zoals het is, maar er niet meer door overheerst te worden.
Bijzonder om te ervaren dat kinderen tot een bepaalde leeftijd geen glazen vloer hebben en dingen zeggen en zien zoals ze zijn. (naar het spreekwoord: kinderen en dronken mensen zeggen de waarheid). Zo geldt dat dus blijkbaar ook in bijzondere omstandigheden: bij ziekte. Ik moest ook weer denken aan de verhalen van Ronald Naar, de bergbeklimmer die diverse malen bovenop de Himalya stond. Naar sprak over de “zone des doods”, waarin je de dingen ervaart zoals ze zijn, en handelt vanuit een rustig weten, en gefocust doet wat er moet gebeuren.
Deze ervaringen en herinneringen verbonden zich zo in mijn gedachten met de ervaringen van de laatste jaren coachend en met managementteams werkend, dat eigenlijk het enige wat je hoeft te doen om door je glazen vloer te zakken is je te openen voor wat er is, en te luisteren. Door al je ervaringen te registreren, maar er geen oordeel over te hebben. Dus je denken buiten spel te laten.
Op deze manier kun je je openen voor wat er wil gebeuren, of wat er gezegd wil worden. Je bent af van het “Doe niveau”, en door de glazen vloer gezakt naar het “Zijnsniveau”, waar je voelt dat alles met alles samenhangt, waar je de emotie van de ander kan voelen en registreren zonder er wat van te hoeven vinden. Een hoop mensen zakken naar mijn ervaring nog niet door hun glazen vloer omdat ze bang zijn voor hun emoties, bijvoorbeeld hun woede over het onrecht wat ze is aangedaan, of het feit dat ze zich niet gezien voelden, en dat een plek moeten geven, terwijl ze toch meestal zo enorm hun best doen… Een luisterend oor en open houding is naar mijn ervaring vaak al genoeg…. Alleen de simpele zin: “Goh, vertel eens….” doet vaak letterlijk al wonderen.

Zo had ik ook de bijzondere ervaring een paar weken terug om tijdens de opstand in Egypte aan een Egyptisch strand mijn vakantie door te brengen. Heel bijzonder. Het plan was eigenlijk om voor een retraite naar India te gaan, maar het was veel leuker om samen met mijn partner naar Egypte te gaan. Bijzonder om daar aan het strand te liggen, te genieten van de winterzon, terwijl ik enerzijds een lijntje met India had en virtueel in de Oneness University was en anderzijds een paar honderd kilometer verderop grote groepen mensen door hun glazen vloer zakten en contact maakten met wat ze echt willen: hun vrijheid. Bijzonder om daar zo ter plekke te voelen wat een enorme kracht en potentie er van die gebundelde wens uit gaat. De mens wil zich realiseren. De mens wil vrij zijn…Als je door je glazen vloer zakt is er geen kracht meer die je stopt…
Zo liggend aan het Egyptische strand viel ook een ander muntje: ik had een paar weken daarvoor met een collega van het Center for Human Emergence een gesprek gehad over hoe we beweging zouden kunnen maken in de Nederlandse politiek. Tijdens het gesprek bleef één van de zinnen die hij sprak hangen: “Er is een grote behoefte aan een nieuwe bevlogen visie voor de Nederlandse politiek”.
Die zin bleef hangen en we spraken af, dat ik een poging zou doen om een voorzet hiervoor op papier te zetten. Sindsdien had ik met de vraag rond gelopen hoe deze “bevlogen visie” eruit zou zien.
Tot dan toe wist ik het nog niet precies. Ik wist alleen wel dat het een fundamentele wending zou betekenen voor de politiek. Daar aan het strand pasten de stukjes van de puzzel ineens in elkaar:

Zou het niet heerlijk zijn als we allemaal vaker door onze glazen vloer heen zakken en de dingen beschouwen zoals ze zijn… Dan gaan we andere dingen zien, voelen en vervolgens ook doen. Niet omdat we het zo willen vanuit wilskracht, maar omdat het moeilijker is om het niet te doen, dan het wel te doen…De stress, de onrust, de conflicten in familiekring, met buren en met jezelf als grootste criticaster voorbij…. Door door je glazen vloer te zakken….De beweging zal vooral van ons, jong en oud, burgers en buitenlui kunnen komen, net als in het Midden Oosten….
De ervaring van de mensen in het Midden-Oosten die opstaan voor hun vrijheid en door hun glazen vloer zakken, maakt mij bewust van mijn verantwoordelijkheid in Nederland, om hier op mijn manier contact te maken met wat er wil gebeuren….
Als we ergens door de glazen vloer kunnen zakken, dan kunnen we dat in Nederland.

Ik wil in vrijheid en verbondenheid leven, mijn verantwoordelijkheid nemen en zo mijn ware aard realiseren!